Pierwsze czytanie
Dz 1,1-11
Pierwszą książkę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca. Mówił: ”Słyszeliście o niej ode Mnie: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym”. Zapytywali Go zebrani: ”Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?”. Odpowiedział im: „Nie wasza to rzecz znać czas i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”. Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu.
Refren psalmu responsoryjnego
Pan wśród radości wstępuje do nieba
Drugie czytanie
Ef 4, 1-13
Bracia: Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, do jakiego zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. Każdemu zaś z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego.
Ewangelia
Mk 16, 15-20
Jezus, ukazawszy się Jedenastu, powiedział do nich: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Te zaś znaki towarzyszyć będą tym, którzy uwierzą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie”. Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.
MYŚLI NA NIEDZIELĘ
Dzisiaj w wielkiej powadze otrzymujemy słowa zbawienia, których nie moglibyśmy sobie nawet wyobrazić. Pan Jezus zmartwychwstały jest nie tylko zwycięzcą śmierci i grzechu, ale także zostaje wywyższony do chwały Boga! Dlatego powrotna droga do Ojca, ta właśnie droga, którą zagubiliśmy, otworzyła się dla nas w misterium Bożego Narodzenia i została nam nieodwołalnie podarowana na dziś po tym, jak Chrystus całkowicie ofiarował się Bogu na Krzyżu. Ofiarował się? Tak, ofiarował. Jezus Chrystus, zanim wstąpił do nieba, posłał swoich uczniów zwanych Apostołami, by zaprosili wszystkich ludzi do wiary w Niego, aby także oni mogli pójść tam, gdzie On. «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony». Zbawienie, które otrzymujemy polega ostatecznie na tym, by żyć życiem Boga, zgodnie z tym, co mówi święty Jan w swojej Ewangelii: «A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa». Jednak to, co dane jest z miłości, winno być przyjęte z miłością, aby mogło być przyjęte jako dar. A więc Jezus Chrystus, którego nie wiedzieliśmy, pragnie byśmy ofiarowali mu swą miłość przez wiarę, którą otrzymujemy słuchając słowa jego ministrów, których możemy poczuć i zobaczyć. «My wierzymy w Tego, którego nie widzieliśmy. Opowiedzieli nam o Nim ci, którzy widzieli. (…) Kto obiecywał, jest wierny i nie kłamie: oby nie brakło ci ufności, oczekuj spełnienia obietnicy. (…) Zachowaj wiarę!» (Święty Augustyn). O ile wiara jest propozycją miłości do Jezusa Chrystusa, to zachowanie jej i jej wzrost sprawia, że rośnie w nas miłosierdzie.