Kancelaria parafialna

Kancelaria parafialna jest kolejnym miejscem kontaktów duszpasterza z wiernymi. W kancelarii parafialnej załatwiane są między innymi sprawy urzędowe związane z przyjmowaniem sakramentów: chrztu świętego, bierzmowania, małżeństwa, a także posług: odwiedziny chorych z sakramentami, pogrzebu. Kancelaria jest także miejscem wydawania dokumentów: metryk czyli świadectw chrztu św., i innych sakramentów, a także różnych zaświadczeń kościelnych. Tam też można zamawiać intencje Mszy św. Biuro parafialne (kancelaria parafialna) mieści się w domu zakonnym.

Posługę kierownika kancelarii – pełni Ks. Proboszcz Wiesław Kania SDB i Wikariusz Ks. Sylwester Groń SDB.

Godziny otwarcia kancelarii parafialnej

• Od poniedziałku do piątku w godz. 9.00 – 11.00 i od 15.30 – 17.30
  w soboty w godz. 9.00 – 11.00

W okresie wakacyjnym

• Od poniedziałku do piątku w godz. 15.30 – 17.30,
  (w soboty kancelaria nieczynna)

Sakramentem Chrztu Świętego

Sakrament Chrztu św. udzielany jest w naszej parafii w drugą i czwartą niedzielę miesiąca na Mszy św. o godz. 12:00.

Zgłaszając chrzest w biurze parafialnym trzeba:

• okazać akt urodzenia dziecka,
• podać ilość lat ojca i matki oraz adres, a także datę zawarcia sakramentalnego związku małżeńskiego przez rodziców dziecka,
• podać trzeba także dane rodziców chrzestnych (imię, nazwisko, ilość lat, adres).

Rodzice dziecka mają w obrzędzie chrztu swoje ważne zadania. Nie tylko wysłuchują pouczenia celebransa i uczestniczą w modlitwie odmawianej przez całe zgromadzenie wiernych, lecz spełniają ponadto czynności liturgiczne, gdy:

• publicznie proszą o chrzest dziecka,
• kreślą znak krzyża na czole dziecka bezpośrednio po celebransie,
• odrzekają się szatana i składają wyznanie wiary,
• niosą niemowlę do chrzcielnicy (należy to zwłaszcza do matki),
• trzymają zapalone świece,
• otrzymują błogosławieństwo specjalne przeznaczone dla matek i ojców.

Po udzieleniu chrztu, rodzice dziecka, mają obowiązek doprowadzić dziecko do poznania Boga, którego przybranym synem się stało, oraz przygotować do przyjęcia bierzmowania i uczestnictwa w Eucharystii.

Chrzestnym może być człowiek, który posiada następujące przymioty:

• jest wystarczająco dojrzały do spełniania tego zadania,
• sam przystąpił już do sakramentu chrztu, bierzmowania i Eucharystii,
• należy do Kościoła katolickiego i prawo nie zabrania mu pełnienia zadań chrzestnego,
• jest człowiekiem wierzącym (chrzestni składają wyznanie wiary we własnym imieniu, a nie w imieniu dziecka. Dlatego na chrzestnych nie należy wybierać takich osób, które nie mogą szczerze złożyć tego wyznania)

Chrzestni przynoszą białą szatę i świecę, a po chrzcie zabiera się je do domu jako pamiątkę chrztu. Chrzestny jest obecny przy chrzcie dziecka zarówno jako przedstawiciel rodziny ochrzczonego, rozszerzonej w znaczeniu duchowym, jak i Kościoła, w razie potrzeby ma on wspierać rodziców w staraniu się o to by dziecko doszło do wyznania wiary i wyrażało ją życiem. Ma on więc obowiązek dbać o to, by jego chrześniak wytrwał w wierze i w chrześcijańskim życiu. 

Sakramentem małżeństwa

Narzeczeni zgłaszają się w kancelarii parafialnej przynajmniej na trzy miesiące przed terminem ślubu. Gdy młodej parze zależy na konkretnym dniu i godzinie to dobrze jest jeszcze prędzej przybyć do biura parafialnego i zarezerwować sobie dzień i godzinę ślubu.

Wymogi administracji państwowej:

W USC młoda para składa oświadczenie przed Kierownikiem o braku przeszkód do zawarcia związku małżeńskiego wraz z kompletem odpowiednich dokumentów i tak:

• panna i kawaler muszą mieć:
  • odpis skróconego aktu urodzenia
  • dowód osobisty
• wdowa, wdowiec:
  • odpis skróconego aktu urodzenia
  • odpis aktu zgonu małżonka
  • dowód osobisty

Z obowiązku dostarczenia dokumentów, oczywiście oprócz dowodów osobistych, zwolnieni są mieszkańcy miasta w którym się urodzili i w którym znajduje się USC. Na podstawie przedstawionych dokumentów i złożonego oświadczenia zostaje wydane “Zaświadczenie stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa”. Jest ono ważne przez 3 miesiące. 

Wymogi administracji kościelnej:

Młodzi udają się do biura parafialnego i przynoszą:

• metrykę chrztu (ważna trzy miesiące od wystawienia) i bierzmowania,
• ostatnie świadectwo religii,
• świadectwo ukończenia kursu przedmałżeńskiego,
• w wypadku ślubu konkordatowego „Zaświadczenie stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa”. Zaświadczenie to, w trzech kopiach, młodzi załatwiają w Urzędzie Stanu Cywilnego. (Jedno zaświadczenie otrzymują młodzi po ślubie, jedno zostaje w dokumentach kościelnych, a jedno parafia miejsca ślubu dostarcza do USC w ciągu 5 dni).

Następnie zostaje spisany protokół kanonicznego badania narzeczonych. Młodzi otrzymują kartki do spowiedzi. (Przystępując do sakramentu małżeństwa narzeczeni zobowiązują się odbyć dwukrotnie dobrą spowiedź. Pierwszą zaraz po zgłoszeniu zapowiedzi. Powinna to być spowiedź z całego życia. Drugą przed ślubem, bowiem małżeństwo katolickie zawiera się w stanie łaski uświęcającej).Jeżeli jedna ze stron jest z innej parafii to otrzymuje podanie do księdza proboszcza o wygłoszenie zapowiedzi i składa je w swojej parafii. Po dwóch niedzielach narzeczony odbiera ze swej parafii zaświadczenie o wygłoszonych zapowiedziach i zanosi do parafii, w której narzeczeni załatwiali formalności przedślubne. Około tygodnia po ślubie młodzi małżonkowie zgłaszają się (może to być tylko jeden z nich) z dowodami osobistymi do USC po wstawienie odpowiednich pieczątek, na podstawie których wystąpią o zmianę dowodów osobistych. Odbierają także odpis skrócony aktu małżeństwa.

Sakramentem Chorych

Chorych w naszej parafii odwiedzamy w pierwsze piątki miesiąca od godz. 9.00

Sakramentu chorych udziela się żywym a nie umarłym.

Dlatego należy zadbać, by chory przyjął sakrament przed udaniem się do szpitala lub w czasie pobytu w szpitalu. Ten obowiązek spoczywa na najbliższej rodzinie.

Nie raz mąż czy żona albo dzieci przychodzą zgłosić pogrzeb, a na pytanie czy zmarły otrzymał sakrament namaszczenia odpowiadają: nie. I tu często poda zaskakujące tłumaczenie: “nie chcieliśmy mamy czy taty przestraszyć”. Nie jest to na pewno postawa chrześcijańska. Przecież kapłan przychodzący z sakramentem namaszczenia nie jest zwiastunem śmierci, lecz przychodzi umocnić chorego.

Chorych z posługą prosimy zgłaszać wcześniej. W nagłych wypadkach w każdej chwili.

Ewangelie świadczą o tym, że Chrystus wielką troską otaczał chorych w ich potrzebach cielesnych i duchowych oraz że to samo polecił czynić swoim wiernym. Szczególnym wyrazem tej troski jest ustanowiony przez Niego a ogłoszony w liście św. Jakuba (por. Jk 5,14-16) sakrament namaszczenia chorych, którego Kościół udziela swoim członkom przez namaszczenie i modlitwę kapłanów. Człowiek niebezpiecznie chory potrzebuje szczególnej łaski Bożej, aby pod wpływem lęku nie upadł ba duchu i podlegając pokusom nie zachwiał się w wierze.

Dlatego Chrystus w sakramencie namaszczenia daje swoim wiernym, dotkniętych chorobą, potężną moc i obronę.

Sakrament ten udziela choremu łaski Ducha Świętego, która umacnia ufność w Bogu, uzbraja przeciw pokusom szatana i trwodze śmierci. Dzięki tej pomocy chory może nie tylko znosić dolegliwości choroby, ale także je przezwyciężyć i odzyskać zdrowie, jeżeli jest to pożyteczne dla zbawienia duszy. Jeżeli jest to potrzebne, namaszczenie odpuszcza grzechy.

Tego sakramentu należy udzielić wiernym, których życie jest zagrożone z powodu choroby lub podeszłego wieku.
Sakrament ten można powtarzać, jeśli chory po przyjęciu namaszczenia wyzdrowiał i ponownie zachorował albo w czasie trwania tej samej choroby nastąpiło poważne pogorszenie.
Chorym, którzy stracili przytomność lub używanie rozumu, można udzielić sakramentu, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że jako wierzący prosiliby o to, gdyby byli przytomni.
Kapłan wezwany do chorego, który w międzyczasie umarł, błaga Boga, aby go przyjął litościwie do swego Królestwa; namaszczenia natomiast nie udziela.

Stół nakrywamy białym obrusem. Na stole stawiamy krzyż, świece, naczynie z wodą święconą, kropidło. Najbliżsi nie wychodzą do innego pokoju (jedynie na czas spowiedzi) lecz wspólnie się modlą.