Dnia 14 i 15 lipca br. grupa parafian wraz z księdzem Sylwestrem w liczbie 46 osób uczestniczyła w pielgrzymce po Sanktuariach położonych w archidiecezji warmińskiej. Pierwszym punktem naszej pielgrzymki było nawiedzenie sanktuarium w Świętej Lipce. Sanktuarium w Świętej Lipce to perła baroku. Legenda o Świętej Lipce trwa od XIV wieku. Podziwialiśmy w tym Sanktuarium piękny ołtarz główny, kunsztownie wykonane tabernakulum, freski w kościele i w krużgankach, piękną kutą bramę oraz barokowe organy z ruchomymi figurkami wykonane w 1721 r. Wysłuchaliśmy krótkiego koncertu organowego. W nawie głównej znajduje się imitacja legendarnej lipy, w której umieszczono figurkę Matki Bożej wykonanej ze srebrnej blachy w 1652 r. Św. Jan Paweł II 1983 r. nadał kościołowi w Świętej Lipce tytuł bazyliki mniejszej. Stróżami sanktuarium są jezuici.
Kolejnym punktem zwiedzania (chociaż nie było w planie) było sanktuarium Matki Pokoju w Stoczku Klasztornym. Początki tego sanktuarium datują się od 1349 r. Świątynia w Stoczku przechodziła różne koleje losu. Były nawet okres około 15 lat, kiedy w tym Sanktuarium nie odprawiano mszy świętej. Wielkim czcicielem Matki Bożej i dobrodziejem Stoczka był prymas kardynał Stefan Wyszyński. Był internowany przez władze komunistyczne i uwięziony w opuszczonym i zimnym klasztorze w Stoczku, od 12 X 1953 r. do 6 X 1954 r. W dniu 8 grudnia 1953 r. złożył w tym klasztorze akt „Osobistego Oddania się Matce Bożej”, który później rozszerzył się na cały naród w postaci Ślubów Jasnogórskich. W tym sanktuarium mieści się „Izba Pamięci” ku czci Prymasa, cela więzienna i kapliczka więzienna. Opiekunami bazyliki w Stoczku są księża marianie od 1957 r. Koronacji cudownego obrazu NMP Matki Pokoju, dokonał papież św. Jan Paweł II na Jasnej Górze 19.06.1983 r. Papież ofiarował wtedy marianom różaniec mówiąc: ”Wypraszajcie pokój dla całej ziemi”. Podziwialiśmy też piękną przyrodę w tym miejscu a szczególnie piękny ogród przyklasztorny.
Następnym punktem naszego pielgrzymiego szlaku było sanktuarium Najświętszego Sakramentu i Męki Pańskiej w Głotowie, które powstało w pierwszej połowie XIV wieku. Według tradycji mieszkańcy tej osady opuścili swoje domostwa przed najazdem Litwinów a Najświętszy Sakrament wynieśli z Kościoła i w pewnej odległości zakopali w ziemię. Po zniszczeniu osady i spaleniu kościoła, po wielu latach jeden z rolników orząc wołami ziemię wyorał Przenajświętszą Hostię. W tym miejscu został wybudowany kościół kamienny, do którego wkrótce zaczęli przybywać pielgrzymi, aby oddać cześć Jezusowi ukrytemu w Eucharystii. W latach 1722-1726 wybudowano istniejący do dzisiaj kościół pw. Najświętszego Zbawiciela. W tej świątyni była sprawowana przez ks. Sylwestra msza święta o godz. 18:00. Łączyliśmy się duchowo z naszą parafią zawierzając w czasie tej mszy intencje pielgrzymów, ks. Proboszcza i kapłanów posługujących w naszej parafii, intencję WKC, oraz modliliśmy się za naszą Ojczyznę. Obok świątyni w malowniczym, porośniętym krzewami i przedzielonym strumieniem wąwozie, znajduje się wspaniała Kalwaria Warmińska, wybudowana w latach 1878-1894. W każdej kapliczce drogi krzyżowej pod szklanymi kloszami umieszczone są kamyki z poszczególnych stacji drogi krzyżowej pochodzące z Jerozolimy. Kalwaria Warmińska naśladuje Jerozolimską drogę krzyżową dokładnie co do długości i ukształtowania terenu. Tam w tej przepięknej scenerii, w późnych godzinach wieczornych odprawiliśmy drogę krzyżową. Na koniec dnia o godz. 21:00 odśpiewaliśmy apel jasnogórski. Nasze śpiewy przy stacjach drogi krzyżowej i pieśń maryjna na koniec apelu rozlegały się po całym Głotowie.
Ostatnim punktem naszego pielgrzymiego trudu był Gietrzwałd, jedyne miejsce w Polsce, a jedno z niewielu na świecie, objawień maryjnych zatwierdzonych przez Kościół. W tym miejscu Matka Boża ukazywała się na klonie 13-letniej Justynie Szafrańskiej i 12-letniej Barbarze Samulowskiej. Objawienia trwały od 27.06 do 16.09. 1877 r. Matka Boża przedstawiła się jako Najświętsza Maryja Panna Niepokalanie Poczęta i mówiła w języku polskim. Głównym przesłaniem objawień jest wezwanie do Modlitwy Różańcowej oraz zapewnienie: „Nie smućcie się, bo ja zawsze będę przy was”. W tym roku obchodzona jest 140 rocznica objawień i 50-lecie koronacji obrazu Matki Bożej w Gierzwałdzie. Sanktuarium gierzwałdzkim opiekuje się zakon Kanoników Regularnych Laterańskich.
Dnia 15.07 br. w tej bazylice sprawowana była eucharystia i głoszona homilia przez ks. Sylwestra. W miejscu objawień odmówiliśmy część radosną różańca, prosząc aby Pani Gietrzwałdzka otoczyła nas i naszą parafię macierzyńską miłością, aby Chrystus rodził się nieustannie w nas i umacniał naszą wiarę, nadzieję i miłość.
Bóg zasiał w sercach pielgrzymów swoje słowo, i pragnie by przynosiło ono plon stokrotny. Na jaką padło glebę?
Umocnieni Bożym Słowem i Eucharystią oraz wdzięczni Panu Bogu i organizatorom pielgrzymki za przeżyty czas, szczęśliwi powróciliśmy do Płocka.
Danuta Ilińska
