Pierwsze czytanie (Joz 5, 9a. 10-12)

Pan rzekł do Jozuego: „Dziś zrzuciłem z was hańbę egipską”. Rozłożyli się obozem Izraelici w Gilgal i tam obchodzili Paschę czternastego dnia miesiąca wieczorem, na stepach Jerycha. Następnego dnia Paschy jedli z plonu tej krainy, chleby przaśne i ziarna prażone tego samego dnia. Manna ustała następnego dnia, gdy zaczęli jeść plon tej ziemi. Nie mieli już więcej Izraelici manny, lecz żywili się tego roku plonami ziemi Kanaan.

Refren psalmu responsoryjnego

Wszyscy zobaczcie, jak nasz Pan jest dobry.

Drugie czytanie (2 Kor 5, 17-21)

Bracia: Jeżeli ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe. Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił nam posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania. Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem! On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą.

Ewangelia (Łk 15, 1-3.11-32)

W owym czasie przybliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie, mówiąc: „przyjmuje grzeszników i jada z nimi”. Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: „Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: „Ojcze, daj mi część własności, która na mnie przypada”. Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swoją własność, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie, (…). Wtedy zastanowił się i rzekł: „Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu przymieram głodem. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mnie choćby jednym z twoich najemników”. Zabrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i wobec ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem”. Lecz ojciec powiedział do swoich sług: „Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i weselić się, ponieważ ten syn mój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”. I zaczęli się weselić. (…)

 MYŚLI NA NIEDZIELĘ

Dzisiaj, niedziela Laetare (Radujcie się) słuchamy ponownie tego poruszającego fragmentu Ewangelii Świętego Łukasza, w której Jezus ukazuje swoją niesłychaną zdolność przebaczania grzechów i odzyskiwania ludzi dla Boga. Ojciec z przypowieści, który wzrusza się na widok utraconego przez grzech syna, jest obrazem Ojca Niebieskiego objawionego w Chrystusie. Pan Jezus daje nam wyraźnie do zrozumienia, że każdy człowiek, nawet największy grzesznik, jest dla Boga bardzo ważną rzeczywistością i nie chce go za nic utracić. On jest zawsze gotowy z niewypowiedzianą radością dać nam przebaczenie. Bóg ulitował się nad zagubionym człowiekiem i przez śmierć i zmartwychwstanie objawił w Jezusie Chrystusie swoje miłosierdzie. Miarą tego miłosierdzia jest Pasja Jezusa. Dzięki niej zrozumiemy, że największą radością, jaką możemy sprawić Bogu jest poddanie się przebaczeniu naszych grzechów, którego On może nam udzielić. Podchodzimy do sakramentu pokuty, który jest źródłem Bożego miłosierdzia: sprawimy w ten sposób wielką radość Bogu, zostaniemy napełnieni pokojem i będziemy też miłosierni dla innych.