Pierwsze czytanie
Iz 63, 16b-17. 19b; 64, 3-7
Ty, Panie, jesteś naszym Ojcem, Odkupiciel nasz – to Twoje imię odwieczne. Czemu, o Panie, dozwalasz nam błądzić z dala od Twoich dróg, tak iż serca nasza stają się nieczułe na bojaźń przed Tobą? Odmień się przez wzgląd na Twoje sługi i na pokolenia Twojego dziedzictwa. Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił – przed Tobą zatrzęsłyby się góry. Zstąpiłeś: przed Tobą zatrzęsły się góry. Ani ucho nie słyszało, ani oko nie widziało, żeby jakiś bóg poza Tobą czynił tyle dla tego, co w nim pokłada ufność. Obyś wychodził naprzeciw tym, co radośnie pełnią sprawiedliwość i pamiętają o Twych drogach. Oto Ty zawrzałeś gniewem, bo grzeszyliśmy przeciw Tobie od dawna i byliśmy zbuntowani. My wszyscy byliśmy skalani, a wszystkie nasze dobre czyny jak skrwawiona szmata. My wszyscy opadliśmy zwiędli jak liście, a nasze winy poniosły nas jak wicher. Nikt nie wzywał Twojego imienia, nikt się nie zbudził, by się chwycić Ciebie. Bo skryłeś Twoje oblicze przed nami i oddałeś nas w moc naszej winy. A jednak, Panie, Ty jesteś naszym Ojcem. My jesteśmy gliną, a Ty naszym Twórcą. Wszyscy jesteśmy dziełem rąk Twoich.
Refren psalmu responsoryjnego
Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie
Drugie czytanie
1 Kor 1, 3-9
Bracia: Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i od Pana Jezusa Chrystusa! Bogu mojemu dziękuję wciąż za was, za łaskę daną wam w Chrystusie Jezusie. W Nim to bowiem zostaliście wzbogaceni we wszystko: we wszelkie słowo i wszelkie poznanie, bo świadectwo Chrystusowe utrwaliło się w was. Nie doznajecie tedy braku żadnej łaski, oczekując objawienia się Pana naszego, Jezusa Chrystusa. On też będzie umacniał was aż do końca, abyście byli bez zarzutu w dzień Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Wierny jest Bóg, który powołał nas do współuczestnictwa z Synem swoim, Jezusem Chrystusem, Panem naszym.
Ewangelia
Mk 13, 33-37
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, do wszystkich mówię: Czuwajcie!”.
MYŚLI NA NIEDZIELĘ
Dzisiaj, w pierwszą niedzielę Adwentu, Kościół rozpoczyna nowy rok liturgiczny. Dlatego też wkraczamy w dni szczególnego oczekiwania, odnowy i przygotowań. Jezus ostrzega, że nie wiemy «kiedy czas ten nadejdzie». Tak, w tym życiu jest jeden decydujący moment. Kiedy nadejdzie? Tego nie wiemy. Pan nie chciał nawet wyjawić momentu, w którym miałby nastąpić koniec świata. Tak czy inaczej, wszystko to prowadzi nas do przyjęcia postawy oczekiwania i czujności: «by niespodzianie przyszedłszy (…) nie zastał was śpiących». Czas ziemskiego życia jest czasem ofiarności, czasem dojrzewania naszej zdolności do kochania; nie jest czasem rozrywki. Jest to czas “narzeczeństwa” jako przygotowania do czasu “zaślubin” w innym świecie, w komunii z Bogiem i wszystkimi świętymi. Ale życie jest nieustannym rozpoczynaniem wciąż na nowo. Prawda jest taka, że przechodzimy przez wiele decydujących momentów: być może każdy dzień, każda godzina i każda minuta powinny przemienić się w decydujący czas. Dużo ich czy mało, ale – tak czy inaczej – tylko dni, godziny i minuty: to w nich, w konkretnym momencie, oczekuje nas Pan. «W naszym życiu, w życiu chrześcijan, to pierwsze nawrócenie – ten wyjątkowy moment, który każdy z nas pamięta i w którym każdy zrobił dokładnie to, o co prosi nas Pan – jest ważne; ale jeszcze ważniejsze i jeszcze trudniejsze są kolejne nawrócenia» (Św. Josemaría). W tym okresie liturgicznym przygotowujemy się do świętowania wielkiego przyjścia: przyjście naszego „pana domu”. “Boże Narodzenie”, “narodziny”: oby każdy dzień naszego życia był „narodzinami” do życia w miłości! Być może okaże się, że uczynienie naszego życia nieustannymi „narodzinami” będzie najlepszym sposobem, aby nie „zaspać”. Nasza Matka, święta Maryja czuwa nad nami!